پیامِ مشرق · می باقے
صد 
نالۂ 
شبگیری 
صد 
صبح 
بلا 
خیزی 
صد 
آہ 
شرر 
ریزی 
یک 
شعر 
دل 
آویزی 
A hundred nights of wailing, a hundred mornings of travail, a hundred fire-emitting sighs: The product? One poignant verse.
در 
عشق 
و 
ہوسناکی 
دانی 
کہ 
تفاوت 
چیست 
آن 
تیشۂ 
فرہادی 
این 
حیلۂ 
پرویزی 
Do you know how you can tell love from lust? The former is Farhad’s pickaxe, the latter is Parvez’s guile.
با 
پردگیان 
بر 
گوکاین 
مشت 
غبار 
من 
گردیست 
نظر 
بازی 
خاکیست 
بلا 
خیزی 
Tell those behind the inner curtain this: The handful of dust that is; I is dust that sees, is dust that raises storms.
ہوشم 
برد 
اے 
مطرب 
مستم 
کند 
ایساقی 
گلبانگ 
دل 
آویزی 
از 
مرغ 
سحر 
خیزی 
A pleasing song sung by an early morning bird intoxicates me and enraptures me, O saki, O musician.
از 
خاک 
سمرقندی 
ترسم 
کہ 
دگر 
خیزد 
آشوب 
ھلاکوئی، 
ہنگامۂ 
چنگیزی 
From Samarkand, I fear, there may arise again the threat of a Hulaku or the terror of a Genghis Khan.
مطرب 
غزلی، 
بیتی 
از 
مرشد 
روم 
آور 
تا 
غوطہ 
زند 
جانم 
در 
آٹش 
تبریزی 
O singer, sing a ghazal or a couplet of the holy guide of Rum, so that my soul may be immersed in the fire of Tabriz.
English Translation by: M. Hadi Husain
پیامِ مشرق > می باقے
باز بہ سرمہ تاب دہ چشم کرشمہ زای را